پیمان های زیست محیطی

توسعه تکنولوژی و استفاده بی رویه از منابع جهان که از بعد از جنگ جهانی دوم شتاب گرفته باعث شد تا روند کاهش دما به افزایش دما منجر شود . هشدارهای دانشمندان و فعالین محیط زیست نادیده گرفته شد اعتراضات مردمی ادامه پیدا کرد تا سرانجام سازمان ملل دست به کار شود و برنامه های گسترده ای برای مقابله با روند گرم شدن جهانی بیندیشد .  
برای مطالعه بیشتر می توانید به مقاله های زیر که در همین سایت منتشر شده است مراجعه کنید :
۱- برای آشنائی با تاریخچه صنعتی شدن که منجر به استفاده بشر از سوخت های فسیلی شد به مقاله “انقلاب های صنعتی و نتایج آن “  مراجعه کنید .
۲- برای آشنائی با گرمایش زمین و خطراتی که از این بابت جامعه بشری را تهدید می کند به مقاله “ گرمایش زمین “ مراجعه کنید .
۳- برای آشنائی با نقش نفت در گرمایش زمین به مقاله “ نفت و سیاست و محیط زیست“ مراجعه کنید .
۴- برای آشنائی با تاریخچه گرم شدن زمین و مبارزات فعالین محیط زیست و جامعه مدنی که منجر به تصمیمات و پیمان های زیست محیطی شد به مقاله “ تاریخچه تعغیرات اقلیمی “ مراجعه کنید .
۵- و همچنین برای آشنائی با لایه ازن و اهمیت آن و نقش پیمان زیست محیطی مونترال( که یکی از موفق ترین پیمان های زیست محیطی می باشد به مقاله ” لایه ازن ” مراجعه کنید )

۱- اولین اقدامات

بعد از مبارزات گسترده فعالین محیط زیست و دانشمندان و سایر مردم آگاه به خطرات گازهای گلخانه ای سرانجام سازمان ملل و نهادهای وابسته به آن دست به کار شدند و با دعوت از سران کشورها و مذاکره با آنها توانستند اولین تعهدات را بگیرند در این قسمت به  اولین تعهدات زیست محیطی می پردازیم .

 ۱) هیئت بین الدول تعغیر اقلیم(IPCC)

هیأت بین الدولی تغییر اقلیم (IPCC: Intergovernmental Panel on Climate Change) یک سازمان بین المللی است که در سال ۱۹۸۸توسط سازمان جهانی هواشناسی (WMO) و برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) تاسیس شد . مهمترین وظیفه این سازمان بررسی دلائل گرمایش زمین و راهکارهای مقابله با آن و ارائه به کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد می باشد شایان ذکر است که کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا (UNFCCC) یک پیمان بین المللی در تغییرات آب و هوایی با هدف نهایی “تثبیت غلظت گازهای گلخانه ای در جو”می باشد.
پایه و اساس IPCC ارزیابی نشریات علمی و فنی معتبر می باشد بنابراین IPCC تحقیقات جدید و مستقلی انجام نداده و داده های اقلیمی را فقط از طریف همان نشریات بدست می آورد . دبیرخانه IPCC در محل سازمان جهانی هواشناسی در شهر ژنو قرار دارد .

شکل شماره ۱ – آرم IPCC

در سال ۱۹۸۸سازمان ملل با همکاری سازمان بین المللی هواشناسی “ هیئت بین الدول تعغیر اقلیم “ را برای مطالعه و مقابله با روند گرمایش جهانی تاسیس کرد .

۲ – کنفرانس های ریو

بعد از اولین اقدامات هیئت بین الدول تعغیر اقلیم (IPCC )کنفرانس های  متعددی با هدف کاهش گازهای گلخانه ای انجام شد که دو کنفرانس که به فاصله بیست سال در شهر” ریودوژانیرو “  برگزار شد به نام کنفرانس های “ ریو “ معروف است که در اینجا در مورد آن توضیح می دهیم .  

۱) کنفرانس ریو (دستورالعمل ۲۱ )

در سال ۱۹۹۲در ریودوژانیرو کنفرانسی توسط سازمان ملل برگزار شد که در مورد توسعه و محیط زیست بود و برنامه ای (دستورالعمل ۲۱) در دستور کار سازمان ملل و سازمان های چند جانبه و دولت های سراسر جهان قرار گرفت که می تواند درسطح محلی,ملی,منطقه ای وجهانی اجرا شود. عدد۲۱در این دستورالعمل به قرن ۲۱ اشاره دارد . هدف از دستوالعمل ۲۱ کمک به محیط زیست می باشد که مورد توافق واقع شد. این دستوالعمل  داوطلبانه و غیر الزام آور می باشد . در این کنفرانس ۱۵۰ کشور شرکت داشتند و تعهد نامه را امضا کردند .

 شکل شماره ۲- آرم RIO+20

۲) دومین کنفرانس ریو

 دومین کنفرانس “ریو” با نگرانی بیشتر از توسعه بی رویه و تخریب محیط زیست و گرم شدن زمین با حضور سران بیش از۱۳۰کشور جهان و هزاران نفر از تاجران و سرمایه داران و… فعالین محیط زیست و جامعه مدنی از تاریخ ۲۰ تا ۲۲ ژوئن ۲۰۱۲ ( ۳۱ تا ۲ تیرماه ۱۳۹۳)در “ريو دو ژانيرو “(دومین شهر بزرگ برزیل) برگزار شد. و کنفرانس ریو +۲۰ (RIO+20) نام گرفت . (RIO+20) اشاره به ۲۰سال پس از کنفرانس اول ریو دارد. همچنین به این موضوع اشاره دارد که این کنفرانس فرصتی است تا به دنیائی بنگریم که ۲۰ سال آینده خواهان رسیدن به آن هستیم .

شکل شماره ۳ – آرم کنفرانس ریو

(RIO+20)حاصل تلاش و کوشش تمامی نهاد های وابسته به سازمان ملل می باشد.  یک دبیرخانه اختصاصی مسؤولیت هماهنگی و تسهیل ورود به فرایند آماده سازی از تمام نهادهای سازمان ملل را بر عهده دارد. مقر این دبیرخانه در دپارتمان امور اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد می باشد .
هدف این کنفرانس توسعه پایدار همه کشورهای جهان بر سه محوریت می باشد :
توسعه اقتصادی و رفع فقر و محرومیت,  توسعه اجتماعی,  حفظ محیط زیست
آنچه در این کنفرانس مهم می باشد توسعه پایدار می باشد که البته : توسعه پایدار پاسخگوی نیازهای حال حاضر بشر، بدون به خطر انداختن توانایی نسلهای آینده برای رفع نیازهای خود می باشد .

۳- پروتکل کیوتو

ایجاد یک توافق جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی هرگز آسان نبوده است. همان گونه که در مقاله “ تاریخچه تعغیرات اقلیمی “  توضیح دادیم ، به خاطر نابرابری های شدید جهانی، تفاوت میزان مسئولیت پذیری، پیشینه استثمار و وعده های پوچ، پرداختن به این مشکل در سطح بین المللی به غایت پیچیده شده است.پس جای تعجب نیست که مذاکرات بین المللی اقلیمی تاکنون به راه حل جهانی عملی دست پیدا نکرده اند. بدترین نتیجه ای که تاکنون حاصل شده، پروتکل ۱۹۹۷کیوتو است که در مورد آن شرح می دهیم .

۱) پروتکل کیوتو چیست ؟

پیمان کیوتو (انگلیسی: Kyoto Protocol) پیمانی بین‌المللی به منظور کاهش صدور گازهای گلخانه‌ای، که عامل اصلی گرم‌شدن زمین در دهه‌های اخیر محسوب می‌شوند، است. این پیمان که پیمان‌نامهٔ ریو را تکمیل و ترمیم می‌کند در چارچوب سازمان ملل متّحد شکل گرفت.
کشورهای صنعتی در۱۱ دسامبر سال ۱۹۹۷درشهر کیوتو ژاپن گرد هم جمع شده و پیمانی را به نام “پیمان کیوتو“  امضا کردند که هدف آن جلوگیری از گسترش گازهای گلخانه ای بود. این پیمان قرار بود از سال ۲۰۰۵ عملی شود و کشورهای صنعتی (که به عنوان کشورهای ضمیمه یک شناخته می شوند) تعهد کردند تا میزان گازهای گلخانه ای خود را تا سال ۲۰۱۲ به میزان فقط ۵ ٪ کمتر از سال ۱۹۹۰ برسانند ( یعنی نه تنها به اندازه سال ۱۹۹۰ کاهش دهند بلکه ۵ ٪ هم کمتر از سال ۱۹۹۰برسانند) همچنین به کشورهای در حال توسعه نیز کمک های مالی برای افزایش انرژی های تجدید پذیر ( انرژی خورشیدی و باد و آب و…) احیا کنند.بنابراین کاهشی معادل ۲۹ ٪ را نسبت به سال ۲۰۱۲ شامل می شد . این پیمان در واقع ادامه پیمان “ریو “ که در سال۱۹۹۲تصویب شده بود .
ظاهرا این یک پیمان بسیار خوب برای کاهش گازهای گلخانه ای و نجات زمین بود ولی ایراداتی داشت که از همان روز اول این پیمان را باشکست مواجه می کرد .

۲) ایرادات پیمان کیوتو

ایراداتی که در این پیمان وجود داشت و در نهایت آن را به شکست کشاند از این قرار بود: 
۱-۲) نداشتن برنامه عملی برای کمک به کشورهای فقیر : با وجودی که درپیمان کیوتو قید شده بود به ملل فقیر و کشورهای درحال توسعه برای رسیدن به انرژی های پاک کمک شود هیچ راه عملی و هیچ سقفی در نظر گرفته نشده بود .
۲-۲) شرکت نداشتن کشورهای دیگر : این پیمان تنها با حضور کشورهای ضمیمه یک برگزار شد و کشورهای دیگر هیچ تعهدی ندادند . ازاین رو کشورهای صنعتی (بخصوص آمریکا) ازهمان روز اول بهانه آوردند که کشورهای دیگر هم باید این قراداد را رعایت کنند و کشورهای در حال رشد و فقر نیز می گفتند بیشترین گازهای گلخانه ای از کشورهای صنعتی گسترش می بابد و آنها بسیار دیرتر اقدام به این بازی جنون آمیز کردند بنابراین نقش آنها کمتر است . با این وجود پیمان موقعی اجرائی می شد که ۵۵ ٪ کشورهای دیگر هم (بجز کشورهای ضمیمه ۱) آن را بپذیرند . به مرور کشورهای دیگری آن را پذیرفتند و بعد از پذیرش روسیه در سال ۲۰۰۴ لازم الاجرا شد .
در مجموع ۱۷۴ کشور تا نوامبر ۲۰۰۷ این پروتکل را امضا کرده‌اند.که از این کشورها، ۳۶ کشور توسعه ‌‌یافته بودند

۳-۲) معافیت هند و چین : چین، هند و دیگر کشورهای در حال توسعه از درخواست پیمان کیوتو معاف بودند،
زیرا زمانی که کشورهای صنعتی شروع به انتشار گازهای گلخانه ای و آلوده کردن هوا کردند آنها کشورهای صنعتی نبودند و نقشی نداشتند.این درحالی می باشد که هم اکنون چین رتبه اول را درانتشارگازهای گلخانه ای دارد . نکته مهمتر این که اگر قرار باشد کشورهائی از این پیمان معاف باشند صنایع از کشورهائی که دارای معافیت نیستند به سمت کشورهائی که دارای معافیت هستند کشیده خواهد شد (سرمایه داران در آن کشورها کارخانه می سازند) و این یعنی جابجا شدن آلودگی از کشورهای صنعتی به کشورهای در حال توسعه که در نهایت هیچ تفاوتی به حال محیط زیست نمی کندو گازهای گلخانه ای کاهش نمی یابند .

۳) تعهدات مالی

پیمان همچنین اظهار می‌دارد که کشورهای پیشرفته باید پول پرداخت کنند و برای مطالعات و برنامه‌های مربوط به آب و هوا به دیگر کشورها تکنولوژی عرضه کنند. این موضوع در اصل در UNFCCC تأیید شده بود .

۴) تجارت کربن

این برنامه به صنایع آلاینده و دولت ها اجاره می دهد تا با پرداخت پول تعهدات کربنی خود را زیر پا بگذارند. این طرح شامل قواعد پیچیده ایست که توسط اقتصاددانان کشورهای صنعتی تدوین شده است. تجارت کربن ابتدا توسط مذاکره کنندگان ایالت متحده در دوران کنفرانس ریو مطرح شد و سپس به زور در پروتکل کیوتو گنجانده شد تا این پروتکل را برای شرکت های آلاینده پذیرفتنی تر کند. احتمال میتوانید حدس بزنید که چنین طرحی عاقبت خوبی ندارد. نه؟

ایده تجارت کربن به این صورت است:  همه انتشارهای سالانه کنونی از کشورها و شرکت های داخل برنامه جمع زده می شود که گیریم می شود یک میلیون تن دی اکسیدکربن بعد یک هدف تعیین می شود (مثل کاهش پنج درصدی) پس باید در سال بعد به ۹۵۰هزار تن برسیم بنابراین سهم انتشار برای شرکت ها و کارخانه جات صادر می شود که باید رعایت کنند ولی آنها می توانند مجوز انتشار را از دولت و شرکت های دیگر بخرند یعنی شرکت های دیگر باید آلاینده کمتری تولید کنند و این شرکت ها می توانند کما فی السابق به فعالیت خود ادامه دهند و پولش را پرداخت کنند.در سال آینده دوباره باید سهمیه انتشار مشخص کنند و باز هم شرکت ها می توانند با پول باز هم آلاینده های خود را وارد جو کنند .

این سیستم همچنین به نام “حد و معامله “معروف است . درنظر نخست این طرح معقول به نظر میرسد البته تا وقتی که به دقت در مورد آن فکر کنید. چگونه باید تصمیم بگیریم که در ابتدا چند مجوز صادر کنیم؟ چگونه در مورد نرخ کاهش تصمیم گیری کنیم؟ چه کسی باید برمعاملات نظارت کرده و از منصفانه بودن آنها اطمینان حاصل کند؟
چرا وقتی می توان قانونی تصویب کرد که شرکت ها را ملزم به کاهش انتشار خود می کند ،  باید چنین سیستم پیچیده ای ایجاد کرد؟
جواب این است که سرمایه داران و شرکت های نفتی بتوانند کما فی السابق به آلوده کردن هوا ادامه داده و فقط هزینه اندکی (نسبت به سود کلان برده شده ) پرداخت کنند . وانگهی آنها که می دانستند سهمیه انتشار کربن در راه است پیش دستی کرده و سهمیه ها را با قیمت ارزانتر خریداری کردند .

۴- توافق پاریس

توافق پاریس (فرانسوی: Accord de Paris)، که با نام پیمان پاریس نیز شناخته می‌شود، ذیل چارچوب پیمان‌نامه سازمان ملل در تغییر اقلیم (UNFCCC) در رابطه با کاستن از انتشار گازهای گلخانه‌ای، سازگاری و امور مالی است که از سال ۲۰۲۰ شروع می‌شود. متن توافق از سوی نمایندگان ۱۹۵کشور در کنفرانس تغییر اقلیم ۲۰۱۵ سازمان ملل متحد در پاریس مذاکره و با اجماع در ۱۲دسامبر ۲۰۱۵ تصویب شد. در ۲۲ آوریل ۲۰۱۶ (روز زمین) در مراسمی در نیویورک برای امضا معرفی شد. تا سال ۲۰۱۷، ۱۹۵عضو (UNFCCC) این پیمان را امضا و ۱۴۷ کشور آن را به تصویب مجلس خود رسانده‌اند.
توافقنامه پاریس برای اولین بار باعث گردیدکه تمامی کشورهای برای انجام یک کاری مشترک براساس مسئولیت های تاریخی،حاضر و آینده‌شان درکنار هم به موافقت برسند . بنابراین بزرگترین توافق تاریخ در این زمینه می باشد .

۱) مهمترین بندهای توافق

مهمترین بندهای این توافق به قرار زیر است :
۱- جلوگیری از افزایش دمای جهانی  : کشورهائی که تعهدنامه را  امضاء کردند موظف هستند تمام تلاش خود را انجام داده تا سال ۲۱۰۰ میانگین افزایش دمای جهانی نسبت به دوران قبل از صنعتی شدن از ۱/۵درجه یا حداکثر ۲ درجه بیشتر نشود .
۲- مقاومت اقلیمی : در قسمت دیگر تاکید شده است که کشورها باید توانائی های خود را گسترش داده تا بتوانند در مقابل تعغیرات شدید اقلیمی مقاومت لازم را داشته باشند .
۳- کاهش گازهای گلخانه ای : کشورها باید شرایطی را برای کاهش گازهای گلخانه ای فراهم کنند به گونه ای که روند تولید غذا دچار نقصان نشود . و جریان اقتصادی باید به گونه ای باشدکه سازوکارهای کاهش گازهای گلخانه ای و همینطور مقاومت اقلیمی در آن گنجانده شود .
بند سوم تاکید می کند که کشورها باید سازو کارهای اقتصادی را برای استفاده از انرژی های پاک به جای سوخت های فسیلی در اختیار سرمایه گزاران قرار دهند ( از سرمایه دارانی که در زمینه حذف گازهای گلخانه ای فعالیت می کنند حمایت کنند) همه کشورها باید میزان مشارکت خود را هرپنج سال یکبار به دبیران UNFCCC گزارش دهند تا به ثبت برسند. 

۲) گزارشات

گزارشات باید شامل موارد زیر باشد .
۱- میزان انتشار گازهای گلخانه ای : کشورهای عضو توافق پاریس,  متعهد می شوند در زمینه میزان انتشار و منابع انتشار گازهای گلخانه ای خود اطلاعات کافی جمع آوری و به کمیسیون ارائه دهند .
۲- کاهش انتشار : این کشورها تعهدمی دهند درصدی از گازهای گلخانه ای خود را به صورت داوطلبانه کم کنند.  
۳- روش های به کار گیری شده : همچنین همه اعضا باید در گزارشات خود روش هائی را که برای کاهش گازهای گلخانه ای بکار بستند و اقداماتی که انجام دادند قید کنند .

۳) انتقاد ها نسبت به توافق پاریس

توافق پاریس تنها توجه خود را روی کشورهای توسعه یافته متمرکز نکرده بلکه کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته را هم در بر می گیرد هر کشور باید تعهدی را برای خود مشخص کند و گزارش آن تعهد را مرتب برای دبیرخانه ارسال کند بنابراین از نظر امنیتی و اقتصادی مشکلاتی را برای کشورهای در حال توسعه و کشورهای توسعه نیافته بوجود می آورد علاوه بر آن حتی در کشورهای پیشرفته کارتل های نفتی و… سرمایه داران با سنگ اندازی در مقابل توافق پاریس جلو کار را می گیرند .
حاکمان کشورهای نفت خیز هم که علاقه دارند جهان همچنان مصرف کننده نفت خام باشد و نگران کاهش قیمت نفت هستند در این سنگ اندازی ها سهیم می شوند. بخصوص که تمام اقتصاد این کشورها بر روی نفت استوار شده و کاستن از گازهای گلخانه ای و روی آوردن به انرژی های جایگزین ضمن هزینه هائی که دارد جلو برنامه های توسعه این کشورها که همه آن بر پایه نفت می باشد می گیرد بنابراین حکومت این کشورها حاظر به پذیرش آن نیستند پس باز هم مانندهمیشه “اتحاد کارتل های نفتی و دیکتاتورهای نفتی” جلو توافق را گرفته و خواهد گرفت . مگر آن که مکانیزمی به کار گرفته شود که ضرر و زیان کشورهای در حال توسعه نفتی جبران شود تا جای هیچگونه بهانه جوئی نباشد . بهانه هائی که این حکومت ها و مخالفان توافق می آورند از این قرار است :
۱-۳)کشورهای صنعتی باید بار توافق را به دوش بکشند : توافق بر روی همه کشورها می باشد در حالی که کشورهای صنعتی بیشترین گازهای گلخانه ای را قبلا تولید کرده و هم اکنون تولید می کنند بنابراین آنها مسبب این وضعیت می باشند . و باید هزینه اش را هم خودشان پرداخت کنند .
۲-۳) ایجاد محدودیت در پیشرفت اقتصادی : اقتصاد کشورهای نفتی بر پایه گسترش و توسعه صنایع در ارتباط با نفت می باشد ایجاد محدودیت در سرمایه گزاری روی پروژ های نفتی(نیروگاه هائی که با سوخت فسیلی کار می کنند و… سایر صنایع وابسته)جلو برنامه های توسعه را خواهد گرفت . ثانیا کشورهای صنعتی می خواهند به این بهانه اتکا خود را به نفت و گاز کم کرده و در عوض کشورهای نفت خیز را به بهانه محصولات سبز و ساخت تاسیسات انرژی پاک و… وابسته به خود نگه دارند .
۳-۳) افشای اطلاعات سیاسی و نظامی : در توافق پاریس قید شده هر کشور باید اطلاعات خود را گزارش کند این توطئه ای از طرف قدرت های غربی و استعمارگران  می باشد که بدین وسیله می خواهند به اطلاعات نظامی و امنیتی ما دسترسی داشته باشند پس از نظر امنیتی غیر قابل اجرا می باشد .
۴-۳) این تعهد نامه ربطی به آلودگی هوا ندارد : مشکل کلان شهرهای ما و شهرهای بزرگ آلودگی هوا می باشد این توافق ربطی به آلودگی هوا ندارد و اصولا چیزی از آلودگی کم نمی کند .دی اکسید کربن هیچگونه ضرری برای انسان و محیط زیست ندارد (خطرات گازهای گلخانه ای هم حقیقت ندارد) پس این توافق سودی هم برای ما ندارد . و لزومی ندارد به آن پایبند باشیم .
۵-۳) خروج از تعهد نامه هزینه دارد : در صورتی که ما این توافق را بپذیریم خروج از توافق تا سه سال برای ما امکان ندارد و بعد هم یکسال زمان می برد و هزینه ها و عواقب سنگین اقتصادی و سیاسی را برای ما در برخواهد داشت .

شکل شماره ۴ – آرم اجلاس پاریس

۴) پاسخ موافقین توافق

در پاسخ مخالفین توافق پاریس , موافقین هم حرف های زیادی برای گفتن دارند  از جمله :
۱-۴) همه اعضا به طور یکسان بار توافق را به دوش نمی کشند : یکی از اهداف توافق پاریس این است که همه مردم جهان در نجات زمین با هم مشارکت کنند و البته این حرف درستی می باشد که آنها که بیشتر مقصرند باید بیشتر هزینه کرده و تلاش کنند اتفاقا در متن توافق پیش بینی این مورد هم آمده است و قرار نیست همه اعضا به یک اندازه بار توافق را به دوش بکشند(جدول شماره ۴) هر کشوری بسته به میزان گازهای گلخانه ای که آزاد می کند به صورت کاملا داوطلبانه تعهد داده است درصدی از گازهای گلخانه ای خود را کم کنددر این میان کشوری مانند چین تا ۶۵ ٪ گازهای گلخانه ای خود را کم می کندوکشوری مانند ایران تا ۴ الی ۸ درصدکم می کند. 
۲-۴) توافق پاریس و توسعه اقتصادی کشورهای نفت خیز : ممکن است توافق پاریس در طرح های توسعه ای که با سوخت های فسیلی حاصل می شود یک مانع باشد ولی با توجه به سود دراز مدت و افزایش قیمت این سوخت ها در آینده و ضرر و زیانی که همه کشورهای جهان می بینند , از نظر اقتصادی کاملا هم بصرفه میباشد حتی برای کشورهائی که منابع عظیم سوخت های فسیلی دارند . جایگزینی نیروگاه ها و زیرساخت هائی که با سوخت های فسیلی کار می کنندبا انرژی های پاک که به صورت فراوان و رایگان بدست می آید و هیچگونه آلودگی نداشته و هزینه های ثانویه بسیار کمتری دارند , منافع اقتصادی بسیاری دارند . بنابراین به نفع اقتصاد این کشورها هم است . یک بار هزینه می کنند و برای همیشه به طور رایگان از انرژی های پاک (مانند انرژی خورشیدی) استفاده می کنند .
ثانیا همانطور که گفته شد اقتصاد نفتی و متکی به نفت طبق آنچه قبلا گقتیم (طلای سیاه یا بلای سیاه را در مقاله “ نفت و سیاست و محیط زیست “ببینید) بجز وابستگی اقتصادی و عدم رشد اقتصادی (در زمینه هائی مانند تولید و…) هیچگونه منفعتی برای کشورهای نفتی نداشته و ندارد پس باید از این فرصت استفاده کرده و کمی هم زیر ساخت های خود را با اقتصاد بدون نفت ساخت ( لازم نیست همین امروز فروش و مصرف نفت را در طرح های توسعه خاتمه بدهند)
۳-۴) توسعه اقتصادی و اقتصاد کشورهای صنعتی و پیشرفته  : کشورهای صنعتی و قدرت های اقتصادی که خود مصرف کننده نفت هستند به نفعشان است. اقتصاد خود را از وابستگی به نفت و سوخت های فسیلی آزاد کنندکجای کار ایراد دارد ؟ آیا شما “دولت های نفتی “ توقع دارید بخاطر این که فروش نفت شما پائین نیاید و از سود شما کم نشود تمام دنیا تا ابد وابسته به نفت بمانند و محیط زیست نابود شود ؟
وابستگی شما به محصولات غرب ثمره بی فکری دولت های شما می باشد که این همه پول هنگفت و مفت را که از راه فروش نفت بدست آوردید صرف توسعه صنعتی کشور خود نکرده اید و هنوز هم باید وابسته به غرب باشید .
نکته : اخیرا اقدامات بسیار مثبتی صورت گرفته کشور عربستان که خود یکی از بزرگترین دولت های نفتی می باشد طرح نیروگاه خورشیدی ۲۰۰ گیگا واتی (۲۰۰ میلیارد کیلو وات در ساعت) را در دست تهیه دارد.دولت مصر هم طرح مشابهی را دنبال کرده است در ایران هم کارهای زیادی در دست اجرا می باشد که جای خوشحالی دارد .
۴-۴) افشای اطلاعات امنیتی و نظامی : توافق پاریس مانند توافق هسته ای نیست که آژانس انرژی اتمی اجازه داشته باشد گاه و بیگاه از تمام تاسیسات بازدید کند .
در توافق پاریس هیچ هیئت بارزسی تعیین نشده و هیچکس هم نمی تواند از تاسیسات (بخصوص تاسیسات  نظامی و امنیتی)به این بهانه بازدید کندبلکه خود کشورها باید هیئت هائی را تعیین کرده و از تاسیسات صنعتی خود(بخصوص تاسیسات آلوده کننده ) باردید کرده و جلو این تاسیسات را بگیرند و گزارش خود را به دبیرخانه ارسال کنند . تنها قید شده که این گزارش ها باید صادقانه بوده و در جهت نیل به اهداف توافق باشد بنابراین , این موضوع امنیتی دیگر یک تنها یک بهانه است و از تئوری “توهم توطئه “ ناشی می شود .
۴-۴) این تعهد نامه ربطی به آلودگی هوا ندارد : این حرف کاملا چرند است . توافق پاریس اهدافی را دنبال می کند که در صورت رسیدن کامل آن اهداف :
کارخانه جات صنعتی و نیروگاه ها بجای سوخت های فسیلی با انرژی های پاک کار می کنند , خود روها برقی شده و برق خود را از انرژی های پاک می گیرند , صنایع دیگر آلاینده ای تولید نمی کنند و…
با توجه به آن که آلاینده هائی که هوای کلانشهرها و شهرهای کوچک و بزرگ را تهدید می کند از همین سوخت های فسیلی آزاد می شود.حساب کنید حذف این سوخت ها و به تبع آن آلاینده ها چه تاثیری بر کاهش آلودگی شهرها و سلامت شهروندان می گذارد .
ثانیا دی اکسید کربن و گازهای گلخانه ای ممکن است در وهله اول برای سلامتی مردم جهان ( بخصوص ساکنان شهرهای کوچک و روستاها ) ضرری نداشته باشد ( که دارد ) ولی با تعغیرات اقلیمی و اثرات جانبی می تواند زندگی را برای همه مردم جهان در هرجائی از کره زمین که باشند تباه کند .
( برای مطالعه بیشتر به مقاله “ گرمایش زمین  “ و همچنین “  آلودگی هوا “ از همین سایت مراجعه کنید ) .
۵-۴) خروج از تعهد نامه هزینه دارد : توافق پاریس یک توافق داوطلبانه می باشد که کشورها تعهد می کنند مقداری از گازهای گلخانه ای خود را کم کنند ( آن مقدار هم داوطلبانه پیشنهاد دادند )پس یک تعهد صرفا اخلاقی و داوطلبانه می باشد هیچ مکانیزم تنبیهی (مانند تحریم و حمله نطامی و…)برای خروج کشوری از تعهد نامه وجود ندارد (و نمی تواند هم وجود داشته باشد) تنها هزینه خروج از تعهد مسئله اخلاقی و بی اعتمادی به آن کشور می باشد که آن هم طبیعی می باشد .

جدول شماره ۱ – تعهد کشورها برای کاهش گازهای گلخانه ای

 

 ۵) عناصر اساسی توافقنامه

عناصر اساسی توافقنامه برای کنترل اقدامات به جلو به این صورت است
۱-۵)کاهش انتشار:کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بطورسریع که برطبق اهداف رسیدن به دمای مورد نظر باشد .
۲-۵) سیستم بررسی و بازاریابی: یک سیستم شفاف و مبتنی با بازار جهانی و بررسی برای اقدامات اقلیمی
۳-۵) توانائی بهبود تعغیرات اقلیمی :  تقویت توانایی برای بهبود اثرات ناشی از تغییرات اقلیم
۴-۵)پشتیبانی مالی : برای تأمین منابع مالی برای کشورهای توسعه نیافته جهت ایجاد آینده ای بهتر با آلودگی کنترل شده ای که از توافق حاصل می شود .
در مرحله اول دولت ها اهدافی را که بابت پذیرش توافق پذیرفتند عمل می کنند و وقتی نتایج آن را دیدند در مرحله بعد دوباره سهم بیشتری را باید کم کنند و این در یک چرخه می افتد تا روز به روز جهان جای بهتری برای زندگی شود .

شکل شماره ۵ – عناصر اساسی اجلاس پاریس برای کنترل اقدامات به جلو

۶) ایران و توافق پاریس

ایران هم از جمله کشورهائی می باشد که بیشترین گازهای گلخانه ای را آزاد کرده و وارد جو می کند . بنابراین تعهد دارد که بین ۴ تا ۸ درصد از گازهای گلخانه ای خود را کم کند .
طرح پذیرش توافق پاریس توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شده و منتظر تایید از طرف شورای محترم نگهبان می باشد .
در ایران هم مانند کشورهای مختلف پذیرش توافق نامه پاریس موافقان ومخالفان زیادی (در هیئت دولت ,نمایندگان  مجلس و…) دارد . که همانطور که گفته شد هر کدام دلائل خاص خود را می آورند . 
ایران تعهد کرده بین ۴تا ۸ درصد از گازهای گلخانه ای خود را کم کند و اگر تحریم ها رفع شود این را تا ۱۲درصد برساند. این توافق کاملا داوطلبانه بوده و طبق آنچه برخی مسئولین می گویند با رفع کامل تحریم ها این کار شدنی بوده و به نفع اقتصاد کشور هم است .
ولی واقعیت این است که تا تحریم های ظالمانه (بخصوص تحریم ها یک طرفه آمریکا ) و سنگ اندازی قدرت های بزرگ در اقتصاد ایران برطرف نشود هیچ کار مثبتی نمی توان انجام داد . علاوه بر این کشورهای پیشرفته هم باید مقداری از هزینه اجرای قرارداد و ضرر و زیانی که ایران (و همچنین سایر کشورهای درحال توسعه) از این راه می بینند جبران کنند . به طور خلاصه هر توافقی که در آن عنصر عدالت وجود نداشته باشد دوامی نخواهد داشت .

۷) خروج ترامپ از تعهد پاریس و طبعات آن

آمریکا دومین انتشار دهنده گازهای گلخانه ای می باشد . بنابراین مسئولیت ( تاریخی و اخلاقی) دارد بیشترین تلاش خود را جهت کاهش گازهای گلخانه ای انجام دهد. “باراک اوباما “ (رئیس جمهور پیشین آمریکا ) تمام تلاش خود را برای اجرای این توافق گذاشت(از سخنان اوبا ما در این مورد : توافق بدست آمده در کنفرانس تغییرات اقلیمی پاریس می تواند نقطه عطفی برای جهان باشد- برای حفظ سیاره ای است که داریم، این توافق بهترین فرصتی است که ما تا به حال داشته ایم) اکنون بعد از اوباما (بر حسب تقدیر) کرسی ریاست جمهوری آمریکا به دست کسی افتاده که کوچکترین اطلاعی در مورد خطر گازهای گلخانه ای ندارد و کوچکترین اهمیتی هم به آن قائل نیست خروج ترامپ از تعهد پاریس کاملا قابل پیش بینی بود در اینجا به عوامل و دلائل خروج ترامپ از توافق پاریس می پردازیم .
۱-۶) ترامپ کیست ؟ :  دونالد جان ترامپ (به انگلیسی: Donald John Trump) (زاده ۱۴ ژوئن ۱۹۴۶ میلادی) چهل و پنجمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا است. وی پیش از ورود به سیاست کارآفرین و یک چهرهٔ تلویزیونی بود. ترامپ به گفته خودش پس از فراغت از تحصیل در دانشگاه ثروتی برابر ۲۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا داشت. او حرفهٔ خود را در شرکت املاک پدرش، الیزابت ترامپ و پسر، که بر مسکن اجاری طبقهٔ متوسط در بخش‌های بروکلین، نیویورک، کویینز و استیتن آیلند نیویورک متمرکز بود شروع کردو…
۲-۶) دلائل خروج ترامپ از تعهد پاریس : در اینجا نمی خواهیم در مورد تمام ابعاد زندگی ترامپ صحبت کنیم ولی ذکر این نکته مهم است که اگر چه ترامپ بعدا به سیاست هم علاقه پیدا کرد ولی نبوغ ترامپ در اقتصاد و پول است (فکر و ذکرش فقط پول است) و قبل از تصمیم در مورد هر مطلبی فقط عواقب کوتاه مدت اقتصادی آن را در نظر می گیرد . او همچون سرمایه داران دیگر , در یک جامعه سرمایه داری و اقتصاد محور بدنیا آمده و تنها منافع کوتاه مدت سرمایه داران و به گفته خودش (اقتصاد آمریکا) را مدنظر قرار دارد.نگاهی به دلائل خروج ترامپ نشان می دهد که تمام دلائل او حول و حوش صدمه دیدن اقتصاد آمریکا  (بخصوص اقتصاد شرکت های نفت و ذغال سنگ) دور می زند.ایشان اعتقاد دارد پذیرش توافق نامه پاریس فرصت های شغلی را (بیشتر در همان زمینه نفت و ذغال سنگ) از آمریکا خواهد گرفت و ثروت آمریکا را بین کشورهای دیگر تقسیم خواهد کرد (ضمن این که ایشان هیچ اطلاعات درست علمی هم در این زمینه ندارد) بنابراین می بینیم که نفوذ کارتل های سوخت های فسیلی (نفت و ذغال سنگ) روی رئیس جمهور آمریکا تاثیر کرده و باعث خروج او از تعهد نامه پاریس شده است .
۳-۶) اعتراضات به تصمیم ترامپ : تصمیم دولت ترامپ مبنی بر خروج از پیمان پاریس با اعتراض و مخالفت بسیاری از رهبران و نمایندگان اقتصادی و کنشگران محیط زیست کشورهای مختلف روبه‌رو شد. شماری از هنرمندان نیز علیه این تصمیم پا به میدان نهادند.
در سرتاسر آمریکا تظاهرات اعتراضی مردم و فعالین محیط زیست علیه ترامپ شکل گرفت . علاوه بر این در نقاط مختلف دنیا نیز تطاهرات اعتراضی و و اکنش های اعتراضی علیه ترامپ شکل گرفت .
۳-۶) آثار سوء خروج ترامپ : با وجودی که رهبران جهان (حتی رهبران بسیاری از ایالت های آمریکا ) ضمن اعتراض به رفتار ترامپ اعلام کردند بدون آمریکا و ترامپ هم به توافق نامه عمل خواهند کرد ولی مشخص است که خروج آمریکا کشورهای دیگر را هم دلسرد کرده و راه توافق را پر از دست انداز می کند و احتما شکست توافق را زیاد می کند .

  

 شکل شماره ۶ – تظاهرات در مناطق مختلف آمریکا در اعتراض به خروج ترامپ از توافق پاریس 

 ۵- خلاصه پیمان های زیست محیطی

در اینجا به طور خلاصه کنفرانس ها و اجلاسی را که توسط نهاد های بین المللی وابسته به سازمان ملل در مورد گرمایش زمین و جلوگیری از روند آن گذاشته شده مورد مرور کلی قرار می دهیم . لازم به ذکر است بجز مواردی که در اینجا ذکر می شود موارد مختلف دیگری هم می باشد که دراینجا دیگر به آن نمی پردازیم.

۱) هیئت بین الدول تعغیر اقلیم (IPCC)

هیأت بین الدولی تغییر اقلیم(IPCC) یک سازمان بین المللی است که در سال ۱۹۸۸توسط سازمان جهانی هواشناسی (WMO) و برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) تاسیس شد . مهمترین وظیفه این سازمان بررسی دلائل گرمایش زمین و راهکارهای مقابله با آن و ارائه به کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد می باشد.

۲) کنفرانس ریو (دستورالعمل ۲۱ )

کنفرانس ریو در سال ۱۹۹۲در ریودوژانیرو توسط سازمان ملل برگزار شد که در مورد توسعه و محیط زیست بود یکی از اهداف این کنفرانس راه کارهای مقابله با گرمایش زمین بود .

۳) دومین کنفرانس ریو

 دومین کنفرانس “ریو” با نگرانی بیشتر از توسعه بی رویه و تخریب محیط زیست و گرم شدن زمین با حضور سران بیش از۱۳۰کشور جهان و هزاران نفر از تاجران و سرمایه داران و… فعالین محیط زیست و جامعه مدنی از تاریخ ۲۰ تا ۲۲ ژوئن ۲۰۱۲ ( ۳۱ تا ۲ تیرماه ۱۳۹۳)در “ريو دو ژانيرو “(دومین شهر بزرگ برزیل) برگزار شد.

۴) پروتکل کیوتو چیست ؟

پیمان کیوتو پیمانی بین‌المللی به منظور کاهش صدور گازهای گلخانه‌ای، که عامل اصلی گرم‌شدن زمین در دهه‌های اخیر محسوب می‌شوند، است. این پیمان که پیمان‌نامهٔ ریو را تکمیل و ترمیم می‌کند در چارچوب سازمان ملل متّحد شکل گرفت.

۵) توافق پاریس

توافق پاریس (فرانسوی: Accord de Paris)، که با نام پیمان پاریس نیز شناخته می‌شود، ذیل چارچوب پیمان‌نامه سازمان ملل در تغییر اقلیم (UNFCCC) در رابطه با کاستن از انتشار گازهای گلخانه‌ای، سازگاری و امور مالی است که از سال ۲۰۲۰ شروع می‌شود. متن توافق از سوی نمایندگان ۱۹۵کشور در کنفرانس تغییر اقلیم ۲۰۱۵ سازمان ملل متحد در پاریس مذاکره و با اجماع در ۱۲دسامبر ۲۰۱۵ تصویب شد. در ۲۲ آوریل ۲۰۱۶ (روز زمین) در مراسمی در نیویورک برای امضا معرفی شد. تا سال ۲۰۱۷، ۱۹۵ عضو (UNFCCC) این پیمان را امضا و ۱۴۷ کشور آن را به تصویب مجلس خود رسانده‌اند.

 ۶) سایر اجلاس های (IPCC)

بجز کنفرانس هائی که در اینجا ذکر شد کنفرانس های متعدد و بسیاری برگزار شد که خیلی از کنفرانس ها منطقه ای(در منطقه جغرافیائی خاص) و بعضی هم جهانی بود که در اینجا مجال پرداختن به همه آنها نیست .
همچنینIPCC در بسیاری از کشورهای جهان هم اجلاس برگزار می کند که به نمونه های زیر می توان اشاره کرد :
اجلاس ۲۲ در نوامبر ۲۰۰۴ ( آبان ۸۳ ) دهلی نو – اجلاس ۲۳ در آوریل ۲۰۰۵ ( فروردین ۸۴) آدیس آبابا  – اجلاس ۲۴ در اکتبر ۲۰۰۵ ( مهر ۸۴ ) – اجلاس ۲۵ در می ۲۰۰۶ ( اردیبهشت ۸۵ ) جزیره موریس – اجلاس ۲۶ در می ۲۰۰۷ ( اردیبهشت ۸۶ ) تایلند و…. اجلاس های متعددی که هر ۶ ماه یک بار در گوشه ای از جهان برگزار می شود و در هر اجلاس نتیجه کارهائی که توسط IPCC انجام شده به اطلاع همه می رسد .
به عنوان مثال در پنجمین کنفرانس IPCC  اعلام شد ۹۵درصد گرمایش جهانی حاصل فعالیت های انسانی است .

۷) سایر پیمان های در ارتباط با محیط زیست

اگر چه گرمایش جهانی و گازهای گلخانه ای به بزرگترین دغدغه محیط زیست در کل جهان تبدیل شده است ولی تنها ذغدغه دانشمندان و فعالین محیط زیست نبوده مسائل بیشماری وجود دارد و تخریب محیط زیست از تخریب ( آب و خاک و هوا ) تا نابودی تنوع زیستی ( انقراض حیوانات و گیاهان کمیاب ) وجود دارد ( گویا بشر بجز نابودی همه زندگی بر روی زمین هیچ هدف دیگری ندارد) که در مقاله های آینده در مورد آن به تفصیل توضیح می دهیم در اینجا تنها فهرست تعدادی از این پیمان ها را مرور کوتاه می کنیم .
۱-۷) پیمان جلوگیری از آلودگی نفت در دریا و اقیانوس( ۱۹۶۲) : طبق این پیمان نفتکش ها باید پسماندهای آلوده به نفت را در فواصل بیش از ۸۰ کیلومتری نزدیک ترین خشکی تخلیه نمایند.
۲-۷) پیمان رامسر(۱۹۷۱) : این پیمان در زمینه حفاظت از تالاب ها و آبگیرها در سال ۱۹۷۱ با شرکت بیش از ۱۵۸ کشور جهان در شهر رامسر ( استان مازندران ایران ) امضا شد .
۳-۷)پیمان CITES(۱۹۷۳) : پیمان برای مقابله با خرید و فروش بین المللی گونه های در معرض خطر حیوانات و گیاهان بسته شد . ابتدا ۲۱ کشور آن را امضا کرده و تاکنون ۱۷۰ کشور آن را پذیرفته اند .
۴-۷) پیمان آلودگی هوا در فواصل طولانی و به صورت فرا مرزی(۱۹۷۹) : هدف این پیمان محدود کردن و جلوگیری تدریجی از انتشار آلاینده های هوا بخصوص آلاینده هائی که در فواصل طولانی از مرزهای ملی کشورها عبور می کنند . ۵۰ کشور تا سال ۲۰۰۸ آن را امضا کردند
۵-۷)پروتکل مونترال( ۱۹۸۷) : پروتکل مونترال در زمینه موادی است که سبب از میان رفتن لایه اوزون می شوند. این پیمان توسط ۱۹۱ کشورجهان امضاء شده است . با امضاء این پیمان جلو تخریب بیشتر لایه ازن گرفته شد .( در مقاله “ لایه ازن” از همین سایت  به طور مفصل در مورد لایه ازن و پروتکل مونترال توضیح دادیم )
۶-۷) پیمان بازل( ۱۹۸۹) : پیمان بازل در زمینه نظارت بر انتقال فرا مرزی و از میان بردن پسماندهای خطرناک (مانند زباله های اتمی ) گرفته شده است این پیمان جامع ترین موافقتنامه بین المللی در زمینه پسماندهای خطرناک به شمار می رود. ۱۷۰ کشور جهان آن را امضا کرده اند .
۷-۷) پیمان مقابله با بیابانزائی(۱۹۹۴) : بیابان زایی یکی از مهم ترین نگرانی ها در زمینه محیط زیست است . در سال ۱۹۹۴در ریو دوژانیرو، برزیل این پیمان به امضا رسید ولی اجرای آن تاکنون موفقیت آمیز نبود .

برای مطالعه سایر مقاله های نجومی روی شکل زیر کلیک کنید.

برای مطالعه مقاله های روانشناسی اینجا  را کلیک کنید .

عکس های طبیعت, طبیعت خوانسار , شکوفه های بهاری  , گلستان کوه ,دانلود آلبوم های کامل بهترین و زیباترین عکس ها ,آلبوم هائی با صدها عکس کیفیت بالا ,  در هیچ کجای اینترنت این عکسها را پیدا نمیکنید , عکس هابدون استفاده از تکنیک های فتوشاپ تهیه شده , کاملا طبیعی 

برای آموزش کامل و حرفه ای گوگل مپ روی شکل زیر کلیک کنید

همه جیز در مورد گوگل مپ

۱) هر گونه اظهار نظر را در فرم اظهار نظر کاربران وارد کنید .
۲) نظرات بعد از تایید مدیریت نشان داده می شود .
۳) با انتقادات و پیشنهادات سازنده خود ما را هرچه بیشتر  همراهی کنید . مدیریت از انتقادات و پیشنهادات سازنده شما استقبال میکند .
۴) نوشته های قرمز پر رنگ ارجاع به لینک هستند که هنوز لینک آنها قرار داده نشده است ( هنوز صفحه آنها منتشر نشده است )
۵) نوشته های آبی پر رنگ ارجاع به لینک هستند که لینک آنها قرار داده شده است ( صفحه آنها منتشر شده است )
۶) هرگونه بهره برداری : کپی تمام و یا قسمتی از مطالب این سایت بدون ارجاع منبع آن ممنوع می باشد .
۷) تکثیر فایل های Pdf با ذکر منبع آزاد ولی فروش آن تحت هر عنوان و با ذکر منبع هم ممنوع می باشد